Më tepër se dashuri prindërore – John MacDuff

“Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi!”

“Por Sioni ka thënë: ‘Zoti më ka braktisur, Zoti më ka harruar’. ‘A mundet një grua të harrojë foshnjen e gjirit dhe të mos i vijë keq për fëmijën e barkut të saj? Edhe sikur ato të të harrojnë, unë nuk do të harroj’.” – Isaia 49:14-15

Në përjetimin e shumë prej njerëzve të Perëndisë ka stinë kur përmes sprovave të jashtme apo shqetësimeve të brendshme ata ndihen si të braktisur dhe të harruar. Ngushëllimet frymërore janë zhdukur. Ata kanë fare pak nga bashkësia e shenjtë të cilën dikur e shijonin me Atin e tyre qiellor – kanë fare pak zell apo afërsi birnore në lutje – nuk gjejnë shumë kënaqësi në leximin e Fjalës apo në të shkuarit në Shtëpinë e Perëndisë. Një ngricë e acartë ka rënë mbi qenien e tyre frymërore. Në hidhësinë e largësisë së vetëdijshme nga Perëndia i jetës së tyre ata i japin vend mendimit të fshehtë, “Zoti më ka braktisur, Zoti më ka harruar.

Perëndia flet për dashurinë më të butë tokësore – ai flet për nënën me foshnjën e saj të cilën e mban në gji, apo qëndron e ulur pranë djepit për t’u kujdesur për të kur është i sëmurë. Të qarat e foshnjës mund të mos e zgjojnë maminë e punësuar nga dremitja; por nëna është veshë-hapur ndaj çdo nevoje të foshnjës së saj. Ajo ulet pranë djepit të foshnjës së saj të vogël e cila po vuan ditë dhe netë me radhë, duke ia zbutur jastëkun, duke ia puthur hequr me të puthura lotët e nxehtë që i kanë rënë faqeve nga temperatura. Kjo thotë Perëndia është tabloja më prekëse e përkujdesjes së butë njerëzore. “Po,” thotë Ai, “edhe nëna mund të harrojë.” Mund të ketë raste të jashtëzakonshme kur një nënë mund të mos tregojë kujdes për foshnjën e saj, dhe të mos u qëndrojë besnike instinkteve të saj të forta prej natyre. “Megjithatë unë nuk do të të harroj!”

Mendoni për këtë gjë. Nëse me raste nuk mund t’i shpjegoni dot veprimet e tij, nëse gjendeni në mes të rrethanave turbulluese, edhe ne me raste mund të themi, sikurse tha edhe Gideoni në lashtësi, “Nëse Zoti është me ne – pse na kanë rënë gjithë këto fatkeqësi?” – le t’ia mbyllim gojën këtij dyshimi duke kujtuar që dashuria e prindit më të dashur njerëzor për fëmijën e vet është thjesht një hije e dobët nëse e krahasojmë me përkujdesjen e Atij që ka dhembshuri si një atë, që ngushëllon si një nënë dhe që na do ashtu sikurse vetëm Perëndia mundet!

Prindi tokësor e konsideron të nevojshme që me raste të ushtrojë qortim të dobishëm dhe disiplinë. Po kështu edhe Ati ynë qiellor me raste e konsideron të nevojshme t’i lejojë ndjenjat e tij më të buta për popullin e tij të besëlidhjes të marrin formën e ndreqjeve. Por besnikëria e tij nuk duhet të vihet në dyshim apo të akuzohet. Ai na ndreq – sepse na do! Do të vijë koha kur gjithçka që tani është e errët dhe e ngatërruar do të shpjegohet dhe qartësohet. “Oh çfarë dite na pret,” shkruan dikush, dëshira e zjarrtë e të cilit përmbushet, “kur do të jemi në gjendje ta admirojmë besnikërinë e tij pa pasur nevojë për ta mësuar atë përmes vullnetit të thyer dhe pritjeve të papërmbushura!”

Dëgjo ti i ngarkuar, vazhdo pa frikë. Ai thotë, “Kurrë nuk do të të lë, kurrë nuk do të të braktis.” Syri i dashur nuk dremit kurrë – vigjilenca syçelë nuk dështon kurrë. Mos e çndero Perëndinë me mosbesim ndaj fjalës dhe udhëve të tij. Shiko në të shkuarën – ndiqi gjurmët e dashurisë së tij – treguesit e pagabueshëm të pranisë dhe hirit të tij mbështetës – qofshin këto inkurajime për të tashmen – dhe garanci për të ardhmen. Miku tokësor mund t’ju harrojë – largësia mund t’ju ndajë – kujtesa mund të dështojë – mendja mund të humbasë – përshëndetjet e vjetra dhe të njohura mund të përballen vetëm me një vështrim të përhumbur dhe të pandërgjegjshëm. Vdekja mund ta ketë bërë tashmë, apo ka për të vendosur në një moment të caktuar vulën e saj mbi marrëdhëniet më të shenjta të dashurisë njerëzore, “MEGJITHATË unë nuk do të të harroj!” “Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.”


“Thoughts of God” by John MacDuff

Përkthimi nga www.fjaletejetes.com

SHËNIM: Ju lejoheni dhe inkurajoheni ta riprodhoni apo shpërndani këtë material në çdo formë të mundshme me kusht që të mos ndryshoni fjalët në asnjë mënyrë. Për postimet në internet, duhet të përfshihet linku i postimit origjinal nga faqja jonë!

You may also like...

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*