Nuk ka njerëz të zakonshëm! – There are no ordinary people!
Është gjë serioze të jetosh në një shoqëri perëndish dhe perëndeshash të mundshëm, të kujtosh se personi më pak interesant dhe i rëndomtë me të cilin flisni një ditë mund të jetë një krijesë, të cilën po ta shihnit tani do të tundoheshit shumë për ta adhuruar, apo ndryshe mund të ishte një tmerr dhe korroptim i atillë të cilin nëse iu ndodh ta takoni tani e shihni vetëm në një makth. Gjithë ditën në një farë mase jemi duke e ndihmuar njëri-tjetrin drejt njërit apo tjetrit prej këtyre dy destinacioneve. Nën dritën e këtyre mundësive marramendëse, me mahninë dhe kujdesin e duhur për to, duhet të sillemi me njëri-tjetrin, në gjithë miqësite, dashuritë, lojërat, dhe politikat. Nuk ekzistojnë njerëz të zakonshëm. Ju nuk keni folur kurrë me thjesht një të vdekshëm. Kombet, kulturat, arti, qytetërimet, këto janë të vdekshme dhe jeta e tyre në krahasim me tonën është si një mizë. Janë ta pavdekshmit ata me të cilët bëjmë shaka, punojmë, martohemi, përçmojmë dhe shfrytëzojmë – tmerre të përjetshme apo shkëlqime të përjetshme.
Pesha e Lavdisë, C. S. Lewis
===========
It is a serious thing to live in a society of possible gods and
goddesses, to remember that the dullest and most uninteresting person you talk to may one day be a creature which, if you saw it now, you would be strongly tempted to worship, or else a horror and a corruption such as you now meet, if at all, only in a nightmare. All day long we are, in some degree, helping each other to one or other of these destinations. It is in the light of these overwhelming possibilities, it is with the awe and the circumspection proper to them, that we should conduct all our dealings with one another, all friendships, all loves, all play, all politics.
There are no ordinary people. You have never talked to a mere mortal. Nations, cultures, arts, civilization—these are mortal, and their life is to ours as the life of a gnat. But it is immortals whom we joke with, work with, marry, snub, and exploit—immortal horrors or everlasting splendors.
The Weight of Glory, C. S. Lewis
