Mendime Shtjelluese Mateu 18
nga J C Ryle Mateu 18:1-14 Gjëja e parë që na mësohet në këto vargje është domosdoshmëria e konvertimit, e një konvertimi të manifestuar përmes përulësisë si prej fëmije. Dishepujt erdhën tek Zoti ynë...
"fjalët që po ju them janë frymë dhe jetë" - Gjoni 6:63, Jezu Krishti
nga J C Ryle Mateu 18:1-14 Gjëja e parë që na mësohet në këto vargje është domosdoshmëria e konvertimit, e një konvertimi të manifestuar përmes përulësisë si prej fëmije. Dishepujt erdhën tek Zoti ynë...
Ungjilli sipas Mateut kapitulli 17 nga J. C. Ryle Mateu 17:1-13 Këto vargje përmbajnë një prej ndodhive më të jashtëzakonshme gjatë shërbesës tokësore të Zotit tonë – kjo ndodhi zakonisht quhet TRANSFORMIMI. Rendi në...
nga J. C. RyleMateu 14:13-21Këto vargje përmbajnë një prej mrekullive më të mëdha të Zotit tonë, ushqyerjen e “pesë mijë burrave, përveç grave dhe fëmijëve,” me pesë bukë dhe dy peshq. Nga të gjitha mrekullitë që bëri Zoti ynë, asnjë tjetër nuk është përmendur aq shpesh në Dhiatën e Re sa kjo. Mateu, Marku, Lluka dhe Gjoni, që të katërt fokusohen tek kjo mrekulli. Është e qartë që kësaj ndodhi në historinë e Zotit duhet t’i kushtohet një vëmendjen e veçantë. Le ta bëjmë këtë gjë tani, dhe të shohim se çfarë mund të mësojmë.
nga J. C. Ryle
Mateu 13:1-23Kapitulli që fillon me këto vargje është i jashtëzakonshëm për faktin e shëmbëlltyrave që përmban. Në këtë kapitull na paraqiten shtatë ilustrime të goditura për të vërtetën frymërore nga Kreu i madh i Kishës të cilat Ai i merr nga libri i krijimit. Duke e bërë këtë gjë Ai na tregon që mësimi fetar mund të mbështetet nga çdo gjë në krijim. Ata që dëshirojnë “të zbulojnë fjalë të pranueshme” nuk duhet ta harrojnë këtë gjë (Predikuesi 12:10).
nga J. C. RyleMateu 12:1-13Tema e madhe e cila del në pah në mënyrë kaq të dukshme në këtë pjesë të Shkrimit është Dita e Shabatit. Kjo është një temë rreth të cilës ekzistonin opinione të çuditshme mes Judenjve në kohën e Zotit tonë. Farisenjtë i kishin shtuar mësimit të Shkrimit në lidhje me këtë gjë, dhe e kishin mbinkarkuar karakterin e vërtetë të kësaj dite me traditat e njerëzve.
Le të kujtojmë që ekziston Njëri që çdo ditë shënon gjithë sa bëjmë për Të, dhe sheh më tepër bukur në punën e shërbëtorëve të Tij nga sa shohin ata vetë. E njëjta gjuhë që dha dëshmi për Gjonin në burg, do të japë dëshmi për gjithë njerëzit e Tij ditën e fundit. Ai do të thotë, “Ejani, të bekuar të Atit tim, trashëgoni mbretërinë që u përgatit për ju që para themelimit të botës.” Pastaj, dëshmitarët e tij besnikë do të zbulojnë, për habinë dhe mahnitjen e tyre, që nuk kishte asnjë fjalë të cilën e thanë për llogari të Zotërisë së tyre e cila të mos marrë një shpërblim.
Nëse e kemi disi idenë rreth lutjes, le ta mbajmë përherë në mendje që të mos harrojmë kurrë këtë thirrje solemne të Zotit tonë. Le ta ngulitim në mendjen tonë që kjo është një prej mënyrave më të mira për të bërë mirë dhe për të penguar ligësinë. Puna personale për shpirtrat është gjë e mirë. Dhënia e parave është gjë e mirë. Por lutja për shpirtrat është më e mira. Me lutje arrimë tek Ai pa të cilin puna dhe paraja janë njëlloj të kota. Me lutje marrim ndihmën e Frymës së Shenjtë.
Ajo që Zoti ynë ka për qëllim të dënojë është një frymë kritike dhe faj kërkuese. Gatishmëria për të fajësuar të tjerët për ofendime të parëndësishme, apo për çështje të mospërfillshme – zakoni i dhënies së gjykimit të nxituar – prirja për t’i zmadhuar gabimet dhe dobësitë e fqinjëve tanë, dhe për t’i bërë të duken sa më të këqij – kjo është ajo që Zoti ynë është duke e ndaluar.
Në të gjitha detyrat tona, qoftë dhënia apo lutja, gjëja e rëndësishme që duhet mbajtur mend është, që kemi të bëjmë me një Perëndi që di gjithçka dhe që heton zemrën. Çdo gjë si puna e formalitetit, shtirja apo thjesht shërbimi fizik është gjë e neveritshme dhe e pavlerë në sytë e Perëndisë. Ai nuk e konsideron sasinë e parave që japim apo numrin e fjalëve që themi. E vetmja gjë të cilë e sheh syri i Tij që sheh gjithçka është natyra e motiveve tona dhe gjendja e zemrave tona. “Ati ynë na sheh në fshehtësi.”
Çdo fjalë e Zotit Jezus duhet të jetë tepër e çmuar për ata që rrëfejnë se janë të krishterë. Ato janë zëri i krye Bariut. Janë nxitja e Peshkopit të madh dhe Kreut të kishës. Janë vetë fjalët e Mjeshtrit. Janë fjalët e Atij që “foli siç nuk ka folur askush tjetër,” dhe përmes këtyre fjalëve do të gjykohemi të gjithë ne ditën e fundit.