Ne kënaqemi tepër kollaj

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=bgdyA10yBuk&feature=channel]

Ne kënaqemi tepër kollaj!

Nëse në shumicën e mendjeve moderne gjendet bindja se të dëshirojmë të mirën tonë dhe me zell të shpresojmë përjetimin e saj është një gjë e keqe, unë them se kjo bindje ka hyrë tinëz prej Kantit dhe Stoikëve dhe nuk është pjesë e besimit të Krishterë.

Në të vërtetë, nëse konsiderojmë premtimet e jashtëzakonshme dhe natyrën marramendese të shpërblimit që na është premtuar në Ungjill, do të duket se Zoti ynë i sheh dëshirat tona jo si shumë të forta por në fakt shumë të dobëta. Ne jemi krijesa me gjysmë zemre, që luajmë me pijen, seksin dhe ambicjen kur në fakt na është ofruar gëzimi i pafund, ashtu si një fëmijë i paditur që do të vazhdojë të bëjë kulaçë prej balte në një moçal për shkak se nuk mund të imagjinojë çfarë do të thotë oferta e pushimeve në bregdet. Ne kënaqemi tepër kollaj.

 Citim: “Pesha e Lavdisë”, K. S. Ljuis

We are fare too easily pleased!

If there lurks in most modern minds the notion that to desire our own good and earnestly to hope for the enjoyment of it is a bad thing, I submit that this notion has crept in from Kant and the Stoics and is no part of the Christian faith. Indeed, if we consider the unblushing promises of reward and the staggering nature of the rewards promised in the Gospels, it would seem that our Lord finds our desires, not too strong, but too weak. We are half-hearted creatures, fooling about with drink and sex and ambition when infinite joy is offered us, like an ignorant child who wants to go on making mud pies in a slum because he cannot imagine what is meant by the offer of a holiday at the sea. We are far too easily pleased.

Excerpt: “The Weight of Glory”, C. S. Lewis