9 Tetor – Octavius Winslow

9 Tetor

“Në shpresën e jetës së përjetshme, të cilën Perëndia, që nuk gënjen, e premtoi para të gjitha kohërave.” Titi 1:2

Shkoji veprimet e besëlidhjes së Zotit me ty si përgatitje për çlirimin tënd të ardhshëm nga mëkati, vuajtja dhe pikëllimi. Mikpriti sprovat e tua, ato janë dërguar nga Ati yt qiellor. Mikpriti goditjet e thuprës së tij, ato janë goditjet e një Prindi. Mikprit gjithçka që të shkëput ty nga toka dhe i jep krahë shpirtit tënd për t’u ngjitur lart. Mikprite furrën që konsumon zgjyrën dhe plumbin dhe e bën të shkëlqejë arin dhe argjendin, për të reflektuar në shpirtin tënd qysh tani rrezet e lavdisë së ardhshme.

Oh, tregohu i nënshtruar, i butë dhe i qetë nën dorën disiplinuese dhe lënduese të Perëndisë, pranoji të gjitha veprimet e tij si gjëra që janë dërguar vetëm për të të bërë më të përshtatshëm për “trashëgiminë e shenjtorëve në dritë.” Le të jetë “shpresa e tij e jetës së përjetshme” ajo që do t’u japë zemër dhe do t’i ngushëllojë të pikëlluarit e Zotit, nga zemrat e të cilëve janë larguar të dashurit dhe të shenjtëruarit e tokës në qiellin e përjetshëm. Oh sa plot me ngushëllim që është kjo pritje! Ku kanë shkuar ata që janë larguar, ata që vlenë në Jezusin?

Ata i kanë shkëmbyer viset e errësirës dhe hijes me viset e dritës dhe lavdisë. Ata janë larguar nga skena e papastërtisë, ndotjes dhe mëkatit në vendin e shenjtërisë së përsosour, shenjtërimit të plotë dhe dashurisë së përjetshme. Prandaj fshiji lotët, shtrëngoje pranë zemrës tënde të pikëlluar ngushëllimin e ungjillit dhe shiko lart me sytë e besimit që depërtojnë rretë e errëta të cilat kanë zënë vend mes tyre dhe teje dhe shikoji ata tani si “pjesëtarë të trashëgimisë së shenjtorëve në dritë.”

Prit gjithashtu vetë çastin e bekuar kur Shpëtimtari do të dërgojë, jo një armik, por një mik, sepse e tillë është vdekja për të krishterin. Ajo hap kafazin që e ka mbajtur shpirtin tënd rob, dhe të lë të shkosh në banesat e lavdisë së përjetshme! Prit dhe duke pritur përgatitu ditë pas dite për përmbushjen e saj; prit çastin e lumtur kur do të çlirohesh nga “trupi i mëkatit dhe vdekjes,” dhe do të të futë në shijimin e plotë të “jetës së përjetshme.”

I tillë ishte qielli, e tillë është përmbushja e jetës së brendshme. Ashtu si ajo jetë zbriti nga Perëndia po kështu duhet që më në fund të kthehet tek Ai. Ajo nuk do të vdesë më kurrë. Asnjë shkëndijë nuk do të shuhet, asnjë rrahje pulsi nuk do të humbasë, asnjë mendim që ka menduar, asnjë dëshirë që ka çmuar, asnjë lutje që ka hukatur, asnjë punë që ka arritu, asnjë fitore që ka korur nuk do të vdesë; të gjitha, të gjitha do të mbijetojnë në një lavdi gjithnjë në rritje dhe të përjetshme.

Foshnja në hir do të jetë atje! I riu, i fortë në mposhtjen e të ligut, do të jetë atje! Ati, i pjekur në përjetim dhe i ngarkar me frytet e arta të moshës, do të jetë atje! Të gjithë do ta arrijnë qiellin më në fund, të gjithë do të arrijnë synimin dhe përmbushjen e jetës së Perëndisë në shpirtin e tyre. Oh sikur ta kishim këtë qiell tani në zemrat tona! Qielli është dashuri, është vendi i dashurisë, përsosmëria e dashurisë. Çfarë është dashuria e Perëndisë në zemrat tona përveçse një parashijim i qiellit, frytet e para të trashëgimisë, kapari dhe garancia e gjithë asaj që do të vijë?

SHËNIM: Ju lejoheni dhe inkurajoheni ta riprodhoni apo shpërndani këtë material në çdo formë të mundshme me kusht që të mos ndryshoni fjalët në asnjë mënyrë. Për postimet në internet, duhet të sigurohet një link i këtij dokumenti në faqen tonë të internetit!